Network
“Muga rahayu,” témbal nu disebut lot, lalaki pécérék téa.
“Daria sakabéh muga tepi ka nu dijugjug,” ceuk lalaki jangkung leutik bari malikkeun awakna ka beulah kidul. Geus kitu belesat lumpat siga bangun hampangeun pisan, teu béda jeung lumpat kidang. Dina waktu sakolépat geus henteu katempo deui.
Anu limaan ngarénghap panjang. Bari jeung nu kacida beurateunana nu limaan téh neruskeun deui leumpangna, mapay jalan satapak nu méh geus teu kaciri, katutupan ku jukut jeung kalakay, lantaran geus arang diliwatan.
Hawa kacida pisan tirisna, di wewengkon nu tiis katambah deui keur wanci janari, wanci panggenah-genahna keur saré. Cireumis geus narapel dina jujukatan. Langit lénglang, taya méga hideung pihujaneun.
Lalaki pécékrék leumpang panghareupna, ngaranna téh Kaya. Ku sabab geus boga umur, élmu panemu, luang, pangalaman, jeung pangabisana onjoy babakuna dina kabatinan sarta dipikolot, sok disarebut Olot. Keur ngorana kungsi jadi prajurit, malah kungsi jadi pamanggulna.
Anu leumpangna pangtukangna, pangawakanana seseg, jangkung, leuwih ngora batan Olot Kaya, ngaranna Béna, anak salahsaurang puragabaya, pasukan husus nu ngawal raja Pajajaran.
Ngan bapana geus lila henteu dumuk di Pakuan Pajajaran, kitu deui puragabaya séjénna. Kabéh puragabaya marengan rajana nu kapaksa kudu ngungsi ka Pulosari, di tutugan Gunung Palasari. Malah rajana téh diistrénanana ogé di Pulosari.
Kadua ti pangtukangna, sapantar jeung Béna, ngaranna Rait, rada pendék saeutik ti Béna. Pangawakanan sarua seseg, sorot panonna seukeut siga mata heulang.
Gerakanana ogé rancingeus. Mun lumpat siga nu hampangeun pisan, nincak kana lemahna téh ukur tungtung sukuna.
Boh Béna, boh Rait, duana prajurit Pajajaran. Béna mahér dina ngulinkeun bedog, ari Rait mibanda kaahlian dina nyintreuk batu leutik atawa naon waé nu saukuran.
