Network
Pakuan Pajajaran
LIWAT tengah peuting. Saurang lalaki umur tengah tuwuh, pangawakanana leutik pécékrék tapi tangginas jeung rancingeus ngadeukeutan tangkal paku nu dipelak ngapit jalan nu rubakna kurang leuwih tilu deupa.
Kaayaan sabudeureunana réhé combrék, tatangkalan siga nu keur saré tibra. Maredem, kawantu keur waktuna purnama poék. Di langit ukur béntang nu tingkariceup, sakapeung kahalangan méga hideung nu arak-arakan ka wétankeun.
Ti lebah tangkal paku katempo belegbegna bangunan nu kawilang badag, rada anggang ti dinya. Taya cacaangan, oncor nu ditangtungeun di unggal juru jeung di hareupeun golodog taya hiji ogé nu diseungeut.
Ti jero bangunan nu dijieun tina kai téh teu témbong cahaya nu mubus kaluar. Sigana di jerona ukur aya palita nu nyenét sagedé kacang héjo. Katempona téh geueuman pisan, siga nu dijaga ku mangpirang-pirang bangsa lelembut.
Tangkal paku dua nu ngapit jalan téh lawang saketéng asup ka salasahiji karaton ti tujuh karaton. Bangunan karatonna misah-misah, henteu ngahiji, ngan henteu pajauh, masih kénéh saamparan, sarta téh teu jauh ti Ci Pakancilan, walungan nu meulah Pakuan Pajajaran.
Ti karaton hiji ka karaton hiji deui malah aya dipisahkeun ku Ci Pakancilan jeung taya sasak. Urang luar mah moal apaleun karaton nu mana nu dipaké dumuk ku raja.
Lalaki pécékrék bieu nyalingker ka satukangeun tangkal paku. Rurut-rérét, kawas aya nu ditéangan. Geus kitu mencrong ka lebah bangunan karaton, laju tanggah nempo langit.
Teu lila kadéngé nu leumpang lalaunan ngadeukeutan ti lebah tukangeunana. Lalaki pécékrék malik. Bréh téh, dua urang lalaki nyampeurkeun. Duanana ditotopong warna hideung. Leungeun katuhuna diasupkeun ka jero bajuna nu sarua warnana hideung.
