Network
“NYELANG heula balik ka imah, Ka, hayang mekelan,” ceuk Kai Kanta bari nyokot bubuy sampeu nu rada leutik.
Suba colohok bari neuteup akina. Ceuk pangrasana imah akina jauh ti talaga Cipatahunan. Inyana ogé leumpang téh méakkeun waktu ampir satengah poé. Indit isuk-isuk wanci kieu mah karék saparo lalampahan. Ari akina geus balik deui.
Lumpat? Satarikna ogé lumpat, komo akina mah geus teu ngora deui. Dirina ogé moal sanggup balik ka lembur bari terus-terusan lumpat mah. Tapi Suba henteu terus barang tanya.
Tiluanana sabot barang dahar téh taya nu nyarita sakemék ogé. Suba kungsi dipapatahan ku kolotna jeung ku akina, ari keur dahar ulah bari ngawangkong. Pamali. Bisi teu jadi daging.
Ceuk akina, kadaharan téh tanda kaasih ti Nu Maha Kawasa. Ngalana ogé kudu amit heula ka Nu Bogana, ka Nu Nyiptakeunana. Dina ngadaharna kudu jeung haté sarta kudu ditarimakeun. Ku Suba papagah akina téh diéstokeun pisan.
Réngsé ngawadang, Suba sasapu ku sapé nyéré, sapu nyéré kawung. Daun cau dikanadurukankeun, ari cucuk lauk dibungkus ku daun cau, kitu deui cangkang sampeu jeung sampeu nu tutungna. Rék dialungkeun ka Cipatahunan, keur parab lauk, bawaeun engké beurang.
Tamba kesel, Suba ti beurang tepi ka burit sok ulin sisi Cipatahunan, néangan beubeutian jeung buah samolo. Mindeng ngawénéhankeun mencek ngaradon nginum sisi talaga.
Akina jeung Aki Jaya mah dariuk dina batu sisi saung. Tapi teu lila Aki Jaya cengkat. Cacarita sakeudeung, laju leumpang muru ka lebah tangkal caringin. Kai Kanta asup ka jero saung. Panasaran, bari keketeyepan Suba nuturkeun Aki Jaya nu leumpangna bangun rusuh.
Di deukeut dapuran haur konéng, kuloneun tangkal caringin, Aki Jaya eureun. Kunyam-kunyem. Gorobas téh ti rungkun saliara aya nu ngagajleng, terus depa hareupeun Aki Jaya, buntutna kupat-képot nyapuan kalakay.
