Network
KABAYAN nuluykeun omonganana.
“Tah, balikan deui ka panyajak téa, ka tukang nyanggi sajak téa. Najan éta panyajak awongan-awongan hayang hirup tepi ka sarébu taun deui, tapi kapan umur manusa mah aya watesna, manéhna kalah maot ngora-ngora dina umur 26 taun.”
“Ké heula, bet kalah medar perkara umur, andika mah!”
“Maksud téh, kami rék ngajawab patalékan andika nu tadi.”
“Patalékan nu mana?”
“Andika tadi nyebutkeun, yén andika téh leuwih kolot ti kaula. Tapi, ceuk andika kénéh, ku naon justru bet kaula anu katempona jiga leuwih kolot.”
“Enya, ku naon tah?” Sangkuriang panasaraneun.
“Dina jaman andika ayeuna, umur andika téh mémang ngora kénéh. Atuh dina jaman kami, kami mémang geus aya umuran. Sanajan urang hirup dina jaman anu béda naker, anu jauh naker, tapi ku ayana alat mesin waktu anu dijieun ku kami téa, urang bisa tepung di jaman anu sarua bari umur urang tetep henteu robah, henteu nambahan. Cohagna, ku mesin waktu jieunan kami téa, jaman di mana andika hirup jeung jaman di mana kaula aya téh bisa ngalebur dina hiji dimensi...”
“Tuh, geus teu ngarti deui waé maké ungkara basa téh. Geus, ah, nerangkeun téh andika mah tambah ngalieurkeun baé, geuning...”
