Network
Barang nyahoeun aya nu keur dariuk dina kuta, nu tumpak kuda eureun, kitu deui nu laleumpang. Malencrong ka Aki Jaya jeung Atus. Nempo lalaki nu leumpang, Atus asa kungsi panggih maranehna, tapi di mana jeung saha. Atus gigisik. Nyoba-nyoba nginget-nginget saha maranehna. Di darmaga Citarum mah teu kungsi panggih.
“Janari wayah kieu aya di dieu?” ceuk salahsaurang nu tumpak kuda, lentongna siga urang weta, siga urang Cirebon.
“Reureuh,” tembal Aki Jaya pondok.
“Na tas mana?”
“Balik ti patilasan di sisi Citarum,” ceuk Aki Jaya.
“Teu panggih jeung kula di ditu, geuning?”
“Kungsi panggih jeung batur di dinya, ngan bebejana mah terus ka kulon. Andika bet ka dieu?”
“Lain, kula rek nanya, kungsi panggih jeung jalma duaan, awewe jeung lalaki, ngaliwat ka dieu?”
Atus ngahuleng ngadenge patalekan nu tumpak kuda. Asa kungsi nempo jalma nu ditanyakeunana teh. Tapi di mana, jeung iraha, lebeng teu ingeteun. Tapi Atus teu nyarita nanaon.
“Kami mah teu nempo. Kumaha iliang, kungsi nempo?” ceuk Aki Jaya ka Atus.
