Network
“Hih, kalah ka tingharuleng,” ceuk Hasan bari ngarongkong emuk. Cai tina kendi dicikikeun kana emuk, leguk diinum.
Ku Béna ditempokeun sarta paroman Hasan ditelek-telek. Hasan nunda emukna, neuteup sakeudeung ka Béna. Béna gancang nyokok emuk.
“Ditarima. Amit,” pokna bari nyaian emukna tina kendi. Saeutik jeung henteu langsung diinum, tapi diicip-icip heula, bari dirarasakeun dina tungtung létahna.
Karérét ku Putri Anjungsari, Hasan seuri leutik. Hasan terus rasa, ngalieuk ka Putri Anjungsari. Paadu mata, ngan Putri Anjungsari gancang ngabalieus ka lebah Béna nu keur angger tacan ngaleguk nginum.
Béna nyicikeun deui cai tina kendi kana emukna. Ayeuna mah caina rada loba sarta henteu asa-asa langsung dileguk, henteu kawas tadi. Béna ngagésérkeun kendi jeung emuk sina deukeut ka Ranah jeung ka Putri Anjungsari.
Ranah nyicikeun cai, waktu rék diasongkeun ka Putri Anjungsari, Béna ngadéhém. Ranah ngarti, gancang emukna dipéngkolkeun ka lebah bahamna, diinum. Putri Anjungsari ngarenyu, ari Hasan katempo rada colohok nempo peta Ranah kitu.
Dibarengan ku Hasan, tiluanana dahar. Hasan, méméh dahar téh kunyam-kunyeum heula sakeudeung. Kitu deui Putri Anjungsari, Béna jeung Ranah.
Sabot dahar téh taya nyarita saurang ogé. Bérés dahar, kadaharan nu masih nyésa henteu dibawa ka jero, pamajikan Hasan ukur mérésan cangkang beubeutian dibantuan ku Putri Anjungsari jeung Ranah. Buah samolona ditambahan, najan nu tadi disuguhkeun tacan aya nu mesék.
“Susuguh dia katarima pisan,” ceuk Béna ngamimitian ngajak nyarita.
“Hampura, saaya-aya. Teu apal arék aya sémah. Teu kaburu ngala lauk lalawak,” ceuk Hasan.
