Network
Tambah nalangsa waktu ngadéngé béja salasahurang mantri kapercayaanana biluk ka Banten, dibibita mun Pakuan Pajajaran bisa dikawasa, dirina bakal diangkat jadi raja Pajajaran.
Raja maréntahkeun sangkan kulawadet karaton di mana perlu sagancang-gancangna ninggalkeun Pakuan Pajajaran. Teu kabéh tuhu kana paréntah raja, henteu rélaeun ninggalkeun para menteri, senopati, prajuritna nu keur nandonkeun nyawa mertahankeun Pakuan Pajajaran.
Kulawadet karajaan nu miang ti Pakuan Pajajaran téh dikawal jeung diaping ku prajurit pinilih. Masing kumaha ogé sakur nu ngaranna kulawadet karajaan boga kénéh getih raja.
Lain pagawéan énténg ngawal kulawarga raja miang ti Pakuan Pajajaran téh. Satungkebing wewengkon Pajajaran geus kaéréh ka Cirebon, geus dikawasa ku Cirebon. Juru telik sandi Cirebon aya di mamana. Prajurit Cirebon ngulincer di tempat-tempat anu sakira bakal jadi pangungsian kulawadet Pajajaran.
Bari jeung diojok-ojok ku Demak, Cirebon boga maksud numpurkeun sakabéh kulawarga karaajaan Pakuan Pajajaran, malah sakur nu aya patalina jeung Pajajaran atawa Kawali bakal dirurud tepi ka ledis.
Olot Kaya, Béna, Rait, jeung Ranah ogé ngawal Putri Anjungsari téh ibarat oray nyampeurkeun paneunggeul. Putri Anjungsari ngungsina ka Kawali, ka wewengkon tapel wates jeung Talagamanggung nu geus dikawasa ku Cirebon.
Najan kitu, Olot Kaya jeung nu tiluan, percayaeun rahayat nu dumuk di wewengkon nu geus dikawasa ku Cirebon, tetep satia ka Pajajaran. Bakal buméla ka sakur rundayan jeung kulawadet Pajajaran.
Meunang sajongjongan leumpang bari taya nu nyarita saurang ogé, Olot Kaya ngarandeg sarta ngalieuk ka beulah lebak nu masih kénéh dibulen ku pependut janari leutik.
Éta lebak téh tadina lembur nu gegek, malah bisa disebutkeun geus jadi kota, aya alun-alun sagala. Loba urang luar nu ngadon bubuara di dinya, baretaheun. Pacabakan padumukna lain ukur kana tatanén, tapi ogé réa nu dagang.
Olot Kaya kungsi ditugaskeun di dinya, keur ngajaga kaamanan, dikapalaan ku senopati nu geus loba luang dina médan perang. Olot Kaya teu apaleun sabaraha urang prajurit Pajajaran nu ditempatkeun di dinya téh. Nu jelas mah kawilang loba.
