Network
Éta lembur téh pernahna teu pati jauh ti bénténg Pakuan Pajajajaran. Anu rék ka Pakuan Pajajaran tinangtu ngaliwat heula éta lembur, anu matak raja ngarasa perlu nempatkeun prajuritna di dinya.
Lembur nu tingtrim téh hiji mangsa ngadadak bangreung, subuh-subuh ngaleut ngeungkeuy pasukan Banten, aya nu leumpang aya oge tarumpak kuda. Ari prajurit Pajajaran ti beurangna ogé geus tatan-tatan lantaran geus ngadéngé iber pasukan Banten bakal téréh tepi ka dinya.
Ngan rahayat mah henteu dibéjaan, ukur lurah-lurahna nu diiberan téh, sangkan caringcing pageuh kancing, sarta dina waktuna kudu maju di médan perang.
Pikiran Olot Kaya kumalayang waktu dirina bareng jeung prajurit nu sapantar ngamuk nguwik-ngawik ngalawan pasukan Banten nu daratangna teu sirikna merul, lir nu henteu saat-saat.
Ku sabab pasukan Banten leuwih loba, prajurit Pajajaran dina ngalawanna henteu nerag. Pasukan Banten sina paburencay ku cara sina ngudag prajurit Pajajaran ka tempat anu dipaké pitapak. Di dinya, prajurit Pajajaran samemena mérénan Pasukan Banten.
Sakali dua kali mah mémang hasilna matak ngarentagkeun pasukan Banten, tapi pasukan Banten ogé lain pasukan atah-atah, lain pasukan nu kakara harita maju di médan perang.
Tambah deui kakuatan pasukan Banten tétéla lain bantrak-bantrakan, prajurit Pajajaran loba nu tiwas, malah senopati nu jadi panglimana, Tohaan Ratu Sangiang, perlaya. Anu ngagantina, Tohaan Saréndét ogé sarua tilar alatan dibongohan ku pasukan Banten.
Prajurit Pajajaran nu masih nyésa nyalametkeun diri, lain lumpat, tapi ku cara nyamur ngahiji jeung rayat. Teu hésé keur prajurit Pajajaran mah kudu kawas somahan téh, lantaran dina sapopoéna ogé tara némbongkeun dirina prajurit.
Kaayaan keur aman mah prajurit Pajajaran teu béda jeung umumna kahirupan rayat, aya nu tatanén, dagang, nyieun pakakas tatanén, jeung sajabana. Prajurit Pajajaran ogé loba nu ahli dina ubar. Unggal prajurit Pajajaran bogaeun tempat rusiah keur nyumputkeun pakakas perangna.
Olot Kaya ragrag cimata waktu nempo kaayaan lembur nu burakrakan balukar perang. Lembur nu digenah-genah sangkan padumukna baretaheun, jarongjon arusaha sacabak-cabakna, tiis ceuli hérang mata, sakedét nétra jadi pikaketireun.
