Network
Barengna teh tepi ka warung bawahan Sumedanglarang. Diajak dahar. Sanggeus rengse dahar, Putri Anjungsari, Bena, jeung Rait arasup ka warung. Ngan Olot Kaya mere tanda sangkan api-api teu wawuh. Olot Kaya, Ranah jeung nu tiluan kaluar ti heula. Di jalan jeung nu tiluan papisah, sabab maranehna rek ka imah sobatna heula.
“Miang deui, geus beurang,” ceuk Olot Kaya bari nguniang nangtung. Clak kana kudana.
Ranah oge mancal kana kudana.
Basa Olot Kaya rek ngenyed tali eles, kadengeeun ti beulah kulon sora kuda nu tingberetek. Olot Kaya jeung Ranah ngalieuk ka lebah datangna sora kuda. Tilu kuda patutur-tutur lumpat. Ku Olot Kaya disidik-sidik, nu pangheulana teh Rait, dituturkeun ku Putri Anjungsari jeung Bena. Puguh wae Olot Kaya bungaheun pisan.
“Putri,” ceuk Ranah satengah ngagero.
Anu tumpak kuda ngendoran lumpat kudana. Hareupeun Olot Kaya jeung Ranah, eureun. Bena jeung Rait paromanana gumbiraeun pisan tepung deui Olot Kaya jeung Ranah teh. Putri Anjungsari oge tembong marahmay, sabab bisa bareng deui jeung embanna nu geus ti bubudak mula ngasuh dirina.
“Bagea, dia waluya?” ceuk Putri Anjungsari ka Ranah.
“Waluya, Putri,” tembal Ranah.
“Dia kumaha, Lot?” ceuk Putri Anjungsari deui, ditujukeun ka Olot Kaya.
“Sarua, waluya, Putri,” tembal Olot Kaya. “Kumaha teu manggih halang-harungan,” pokna deui ditujukeun ka Bena jeung ka Rait.
