Network
GALURA – Kumaha kahirupan seni tradisi degung jeung tembang Sunda Cianjuran dina pajamanan kiwari?
Mun éta pananya ditepikeun ka Ida Widawati, giak pisan ngajawabna téh, ”Rada keueung, Kang,” pokna, basa ditepungan ku Galura di panganjrekanna, Jl. Cangkuang 2/1, Komplék Pharmindo, Kota Cimahi Selatan.
Nurutkeun ieu juru tembang petingan nu gumelar di Garut, 7 Januari 1956, téh, pidangan tembang Sunda Cianjuran jeung seni degung dina éra milenium kiwari geus meh pareum. Kawuwuh, para tokohna loba nu geus tilar dunya atawa nu umurna geus cueut ka hareup.
Nu matak pikangangreseun téh deuih, nurutkeun Ida Widawati, tembang Sunda Cianjuran jeung seni degung alam kiwari geus arang nu maké.
Baca Juga: Ida Widawati, Sataun saméméh Manggung Ngaranna geus Dibéwarakeun
“Kiwari mah pidangan seni degung sareng Cianjuran, arang didangukeun kalawan daria dina acara-acara petingan, ukur marengan nu keur tuang-leueut dina hajatan,” pokna semu ngangres.
Padahal, ceuk Ida Widawati, sawatara taun ka tukang mah, mangsa Solihin GP jadi papayung di Jabar, méh saban peuting di Gedong Pakuan, di Gedung Sate, di sawatara hotél, jeung tempat-tempat pakumbuhan jalma atawa dina acara petingan, tembang Sunda Cianjuran jeung seni degung, teu weléh midang, mapaésan acara nu daria.
Bawirasa, ceuk Ida Widawati, alam kiwari, beunang disebutkeun jamanna nu hésé néangan nonoman Sunda nu daék diajar, neuleuman seni tembang Sunda Cianjuran jeung seni kawih dina wanda degung.
“Kahirupan seni tradisi kaléléd ku kahirupan seni nu warnana sarwa modern, anu hirupna subur makmur,” ceuk ieu juru tembang nu geus ngahasilkeun 20 album rékaman kawih Cianjuran jeung kawih degung, anu karyana ditalungtik langsung ku panaliti asing téh.
