Network
Baca Juga: Nénéng Dinar: Kudu Aya ‘Political Will’ ti Pamaréntah pikeun Mekarkeun Seni Tradisi di Jawa Barat
Sakuduna, masarakat Jawa Barat ti sakumna pranata sosial kudu ngarasa reueus, gedé kanyaahna kana kahirupan seni tradisi, babakuna Cianjuran jeung seni degung. Jawa Barat, ceuk Ida Widawati, beunghar pisan ku kahirupan seni tradisi.
“Urang téh kedah muji syukur, Tatar Sunda euyeub pisan ku kahirupan seni tradisi, seni nu modél kumaha aya jeung prakna. Urang gaduh kawajiban pikeun miara, ngariksa, sareng ngajagana,” pokna.
Dina hirup kumbuh alam kiwari, di Tatar Sunda loba pisan pidangan seni tradisi anu kaayaanana mungguh pikahariwangeun. Samalah, beunang disebutkeun geus diapialinkeun.
Tapi, mun kasenian tradisi dibekel, dipidangkeun di masarakat luar negeri, dina panitén Ida Widawati, loba nu reueus, tepi ka teu saeutik seniman mancanagara nu nyusul tepus ka Tatar Sunda, neuleuman ajén-inajén kasenian tradisi.
“Jujur, reueus tur sedih mun ningal urang mancanagara torojogan ka Bandung, ka Tatar Sunda, mung saukur rék neuleuman seni Cianjuran sareng degung. Ari urang nu dumuk di Tatar Sunda, haré-haré kitu baé. Kirang rasa mibanda,” pokna.
Pikeun miara, ngariksa, jeung ngajaga kahirupan seni tradisi Cianjuran, seni degung, jeung pidangan seni séjénna, pamaréntah ulah cicingeun, cenah.
”Pamaréntah kedah maparin sarana katut prasarana, kanggo seniman tradisi némbongkeun ketakna, ideuna, karyana,” ceuk Ida anu miguru tembang Sunda ka Abu Sumekar, Mang Maman, Mang Engkos, Apung SW, Atéh, jeung Euis Komariah teh. Malah, ka almarhumah Euis Komariah mah, cenah, lian ti guru nembang téh geus dianggap lanceuk, guru hirup, jeung motivator Ida ti taun 1974 kénéh tug tepi ka tilarna.
