Ngarumat Tatakrama jeung Etika

GALURA.CO.ID -Kahirupan urang teu ja­uh béda jeung dunya patalimarga anu leubeut ku rambu-rambu. Dina kahirupan urang kudu nga­gugu kana rambu-rambu kahirupan. Lamun urang ngalabrak kana éta rambu-rambu, urang bakal tinemu jeung katugenah jeung karupek dina kahirupan. Tatakrama mangrupakeun salah sahijina tina rambu-rambu kahirupan.

Balaréa mikaceuceub ka jalma-jalma anu ngalabrak tatak­rama, misalna teu sopan, calutak, ngunghak, jeung ngalunjak ka sa­lu­hureun. Ku lantaran kitu, ajaran Islam mah kacida pisan ngahargaan kana tatakrama atawa ka­sop­anan. Sacara basajan, ieu ta­takrama diwengku dina kecap akhlak.

Salila tatakrama anu lumaku di hiji kaum atawa kampung teu tojaiyah jeung aturan Alloh katut Rosul-Na tur aya kamaslahatan pikeun balaréa, bakal jadi madarat lamun dilabrak, maka éta tatakrama bisa disebutkeun bagéan tina akhlak Islami. Con­tona ngucapkeun “punten” nalika ngaliwat ka hareupeun saurang jalma jadi bagéan tatakrama anu teu meunang dilabrak, sabab la­mun dilabrak bakal pimatakeun.

Baca Juga: Adjie Esa Poetra: Kudu Aya Gubenur nu Nawujudkeun Provinsi Sunda

Tingkat paling minimal urang disebut jalma colonos, kadituna bakal nimbulkeun piomongeun sabab aya jalma anu ngarasa dilélécé ku tingkah laku urang. Sok sanajan kitu,  ieu kecap punten teu bisa ngéléhkeun kana ucapan Assalamu’alaikum. Kari nga­dumaniskeun carana. Misalna ngucapkeun “Asslamu’alaikum warohmatullohi wa barokatuh. Punten ngiring ngalangkung”, jeung sajabana.

Dina hal ibadah ogé teu lepas tina tatakrama. Élmu fiqih jeung tasawuf mangrupakeun élmu anu ngatur tatakrama ibadah, utamana dina tatakrama rekés ka Alloh. Hasilna dilarapkeun dina tatakrama hirup kumbuh jeung papada manusa.

Dina hiji waktos Rosululloh saw sareng rombongan para sa­ha­bat miang ka Madinah. An­jeun­na masihan conto ka para sa­habat pikeun ngucapkeun tahlil sareng takbir nalika nyorang jalan anu tarahal tur nanjak. Para sahabat ngagugu kana paréntah Rosululloh saw. Maranéhna ting gorowok maca tahlil sareng takbir.

Ngadangu tinggorowokna pa­ra sahabat, anjeunna cumarios, “Héy sakabéh manusa, aranjeun kudu ngabogaan sopan santun. An­jeun ulah dzikir bari gogo­ro­wokan. Launan sora aranjeun, sabab anjeun muji jeung ngadu’a téh lain ka Dzat anu tunarungu, tapi anjeun ngadu’a ka Dzat Anu Maha Ngadangu, Maha Deukeut, Maha Suci, tur Maha Mulya” (Ditarjemahkeun sacara bébas tina kitab Shohih Bukhori, hadits nomer 2.992).

Baca Juga: Palanggeran Etika dina Naskah Sunda, Dipahing pisan Hianat ka Nu Geus Boga Jasa