Sastra Sunda (98), Raksa Bumi Kaanjangan Urang Dayeuhluhur, Ngaku Diutus ku Rajana

“Hampura kula teu tata-titi, teu sampurasun,” pokna. “Kaburu dia nyampeurkeun.”

“Yap ka jero atuh.”

“Keun wae di dieu heula.”

“Ti mana kitu Ki Silah teh,” ceuk Suba deui bari mencrong.

“Ti Dayeuh Luhur,” tembal eta lalaki.

“Jauh atuh.”

“Jauh jeung deukeutna mah kumaha urangna. Disorang ku leumpang biasa mah nya jauh.”

Suba seuri.

“Tadi isuk-isuk, nonoman Dayeuh Luhur karek balik,” pokna.

“Saha ngaranna?”