Network
WANCI sareureuh budak, basa Olot Kaya, Aki Jaya, Bena, Rait, Asmita, Gingin jeung Atus keur ngariung di jero saung, teu kanyahoan ti tadina jeung teu disangka-sangka jebul Aki Kanta datang, dituturkeun ku Putri Anjungsari jeung ku Ranah. Sarerea turun ti saung ngabageakeun Putri Anjungsari.
Putri Anjungsari jeung Ranah sina asup ka saung. Suba hideng nyuguhan, cai panas nu diwadahan kana bekong, jeung gula beureum, tambah cau sasikat, seuhangna. Geus kitu Suba ka dapur, rek mubuy beubeutian, nu meunang ngabubuy tadi sore tinggal butitina, tinggal sesana. Suba nganggap teu pantes disuguhkeun ka Putri Anjungsari.
Bena jeung Rait ngoreleng ka sisi Pasir Raksa Bumi nu teu pati jauh ti saung. Ari Asmita, jeung Atus leumpang ka lebah jajalaneun sarta dariuk dina batu bari ngawaskeun ka lebak. Ari Olot Kaya jeung Aki Kanta dariuk dina batu hareupeun saung. Gingin leumpang ka lebah tungtung Pasir Raksa Bumi beulah kulon.
Kabeh leuwih ti ngarti kudu ngajaga hal-hal nu teu dipiharep, bisi kanyahoan ku nu hayang numpurludeskeun sakur rundayan Pajajaran. Bisi aya urang Cirebon atawa telik sandina nu nyahoeun Putri Anjungsari ngungsi ka Kawali, sarta ayeuna aya di pasir Raksa Bumi.
“Ki, Putri ka dieuna rek naeun?” ceuk Aki Jaya ka Aki Kanta. “Aeh, Lot, ieu Aki Kanta nu sok tugur di Raksa Bumi,” ceuk Aki Jaya deui ka Olot Kaya, ngawanohkeun Aki Kanta.
Olot Kaya nangtung terus nyampeurkeun Aki Kanta.
“Sampurasun, Ki, hampura kami cologog, tanpa bewakrama, asup ka dieu nu bogana keur suwung,” ceuk Olot Kaya bari diuk gigireun Aki Kanta.
“Rampes,” tembal Aki Kanta bari seuri. “Raksa Bumi mah taya nu ngaboga-boga, saha wae bisa ka dieu, kami mah ukur tunggon. Nu bogana mah Nu Nyiptakeun Alam, Nu Nyiptakeun Raksa Bumi.”
Olot Kaya unggut-unggutan.
