Network
PUTRI Anjungsari ngalumpatkeun kudana. Bena jeung Rait oge negarkeun kudana sewang-sewangan. Kuda tiluanana ngaberetek, lumpat tarik, jalanna kaasup lempeng sakitu mah, henteu tarahal. Kaayaan geus paroek, komo deuih sasat keur di tengah leuweung. Masing beurang oge angger paroek di tengah leuweung mah.
Beak leuweung, anjog ka tegalan. Sigana paranti ngangon. Tegalan teh kapotong ku walungan leutik. Sasakna dijieun tina awi bitung, baradag, jeung tohaga pisan. Anu pangheulana nyukang teh Rait bari nitenan sasak. Kuda leumpangna lalaunan. Sanggeus tepi ka beulah ditu, Putri Anjungsari nu nyukang teh, ditema ku Bena.
Najan geus manggih tegalan, tacan aya kelemeng manggih lembur deui. Atawa bisa jadi lemburna henteu di sisi jalan lebah dinya mah, tapi jauh ka jalan. Kaayaan geus poek, katurug-turug, langit ceudeum ku pihujaneun, atuh beuki meredong wae. Teu tembong bentang nu ting kariceup, sumawonna bulan mah.
Supa lumar jeung cicika nu enyay-enyayan dina kuta henteu bisa nyaangan jalan. Putri Anjungsari angger ngalumpatkeun kudana, kawas hayang buru-buru tepi ka hiji tempat. Kira-kira wanci sareureuh budak, anjog ka hiji tempat anu kenca katuhuna pinuh ku dapuran haur gereng, dapuranana teh ngajajar panjang.
Putri Anjungsari ngarandeg. Kitu deui Bena jeung Rait. Teu lila Bena ngenyed deui kudana, kuda leumpang lalaunan. Tapi teu kebat, hareupeunana kaburu aya nu ngurunyung ti lebah dapuran haur gereng. Lalaki, saurang. Bena ngagentak ngeureunkeun kudana. Putri Anjungsari jeung Rait nyampeurkeun.
“Bagea Ki Silah,” tembal eta lalaki.
“Saha dia?” tembal Bena bari mencrong ka eta lalaki nu make baju sarwa hideng jeung ditotopong warna biru nu aya gambar kembang-kembang. Pangawakanana leutik, tapi awakna seseg, geus rada meunang umur.
“Nyimpang ka kami heula. Reureuh heula. Isuk neruskeun deui lalampahan mah,” ceuk eta lalaki.
Bena ngareret ka Putri Anjungsari.
