Network
PRAJURIT Cirebon jeung pamanggulna malencrong Hasan. Kabéh kagéteun barang ngadéngé Hasan nyebut inalilahi téh, leuwih ti kagét batan nempo prajurit nu ujug-ujug nyorowok jeung nambru.
Prajurit Cirebon nu keur nangtung gigireun Hasan ogé mundur salengkah sarta terus nelek-nelek Hasan, lain nulungan baturna nu keur kokosolan bari nyekelan tarangna nu bencenut sagedé endog puyuh.
Waktu maralik deui ka Putri Anjungsari, prajurit Cirebon jeung pamanggulna manggih deui ka kagét. Putri Anjungsari geus euweuh dina kudana, ari kudana rada motah.
Béna, Rait jeung Ranah ogé kagéteun, tiluanana tadi milu merhatikeun prajurit nu kokowongan. Olot Kaya nu angger sila diuk bari biwirna kunyam-kunyem teu katempo reuwaseun Putri Anjungsari ujug-ujug leungit teu pupuguh téh.
Béna, Rait jeung Ranah teu wanieun nanyakeun ka Olot Kaya, bisi ngaganggu. Ngan basa ngarérét ka Rait, Béna siga nu nganaha-naha, lantaran Béna apaleun nu ngalantarankeun tarang prajurit Cirebon bencenut téh Rait.
Waktu Béna merhatikeun deui prajurit Cirebon, katempo prajurit Cirebon jeung pamanggulna ujug-ujug siga nu baringungeun, siga nu tinghariul, jeung pating polohok.
Panonna rurat-rérét ka ditu ka dieu. Laju kalantang-kulinting teu puguh, pamanggulna ngajengjen nangtung, paromanana siga jalma nu teunggar kalongeun.
Tukang warung nempo prajurit Cirebon kitu colohok, teu ngartieun ku naon prajurit Cirebon nu kawilang samagréng ku pakarang jeung saregut téh ngadadak kitu peta, teu pantes kana tangtunganana.
Sanggeus sajongjongan prajurit Cirebon teu puguh laku. Pamanggul prajurit méré isyarah sangkat prajuritna ninggalkeun éta patempatan. Narurut. Prajurit Cirebon nu tarangna ngajendol ogé nuturkeun, leumpang rarampéolan.
