Network
Jalanna angger ledig, pinuh ku urut talapok kuda, jeung tapak tarumpah nu biasa dipaké ku prajurit. Putri Anjungsari jeung nu séjénna yakin éta téh urut ngalaliwat prajurit Cirebon nu tadi ngaraponan Hasan.
Kira wanci lingsir anu diliwatan téh pihumaeun nu anyar kénéh dicacar, rungkun saliara geus dibabad, nu nyésa téh tatangkalan nu laleutik. Katempo sababaraha saung ranggon nu masih kénéh rangkay.
Rungkun saliarana loba nu geus diduruk, malah katempo loba nu haseupna ngelun kénéh. Lebuna engkéna diguarkeun keur gemuk, saméméh ngaseuk, saméméh pepelakan.
Waktu rék ngaliwat tangkal badag di sisi jalan, sarta handapeunana rada lalening jeung aya bangku panjang nu dijieun tina awi, Putri Anjungsari maréntahkeun sangkan eureun heula.
Saréréa nurut. Jrat-jrut tarurun tina kudana séwang-séwangan. Kudana dipernahkeun dina kuta nu jukutna héjo ngémploh, sina nyaratu, lantaran kawilang geus lila henteu eureun-eureun.
Ranah muka endong pamahanan Hasan. Anu pangheulana disodoran téh Putri Anjungsari. Ari nu séjénna mah nyarokot sorangan. Béna, Rait jeung Olot Kaya mah dalaharna téh bari dariuk dina kuta, henteu dina bangku.
Anu dina bangku mah Putri Anjungsari jeung Ranah. Keur dahar téh kabéh ogé panonna mindeng rarat-rérét babakuna ka lebah jajalaneun.
Sabot dalahar téh taya nu nyarita. Saréréa masih nyekel pageuh kana tetekon: keur dahar ulah ngomong mun henteu perlu pisan mah. Dalaharna téh teu lila, komo Putri Anjungsari jeung Ranah, sigana téh padu ngasaan, ngan ari kana buah samolo mah rada loba ngadaharna.
Ngarinumna henteu ditalotor. Putri Anjungsari mah make cangkir leutik nu dijieun tina batok kalapa. Ari nu séjén mah, ngala daun cau, terus dicétokeun, caina dicicikeun, leguk waé diinum.
Ranah bébérés kadaharan nu masih kénéh nyésa, diasupkeun deui kana endong. Cangkang samolo, cangkang beubeutian, bungkus lauk lalawak, cucuk jeung hulu lauk lalawak ku Rait dibawa ka lebah sisi huma, dipiceun ka lebah lebu urut ngaduruk rungkun saliara.
