Network
“Duanana ogé ngandung resiko, aya balukarna. Upama urang ngageunggeureuhkeun, boa nu nyarita téh jadi teu genah, ka dituna tuluy horéam maké basa Sunda. Undak-usuk basa jadi ngahihileudan,” ceuk Hadi AKS.
Ieu kapan alesan urang Sunda nu sok mindeng kadéngé, “Sesah basa Sunda téh, abdi mah teu tiasa undak-usukna!”
Éta ogé deuih anu jadi alesan ibu-ibu ngadidik barudakna di kulawarga ku basa Indonésia, sabab barudakna cenah jadi kasar ngaromongna ku basa Sunda mah.
Baca Juga: Sastrawan Ajip Rosidi (1938 – 2020): Antara Masyitoh, Jante Arkidam, jeung Bagus Rangin
Cindekna, ceuk maranéhna mending kénéh ngomong ku basa Indonésia (maéhan basa Sunda) tibatan barudak ngomongna kasar.
“Padahal urang Sunda mah, dina campur gaul sapopoé, kapan ilaharna gé ngomong kasar, loma, da jeung papada. Urang gé tara ngageunggeureuhkeun Si Engko nu ngaromongna kasar. Malah sok kayungyun nu aya,” ceuk Hadi AKS.
Upama urang ngama’lum atawa ngantep nu basa lemesna salah téa, tangtu bakal mingkin loba basa lemes nu saralah dipaké, sarta leungit patokan tata-titina. Ka dituna baris nungtutan laleungit kekecapanana.
Lebah dieu mah sigana kari kumaha sikep urang. Milih ti antara anu dua tadi. Naha rék nyalahkeun upama aya nu salah ngalarapkeun basa lemes, atawa ngama’lum.
“Naha urang moal nyarita ku basa Sunda ku sabab sieun salah undak-usuk, atawa rék teteg baé maké basa Sunda sanajan salah. Bawirasa, leuwih hadé anu kadua. Keun baé salah ogé, tapi basa Sunda terus dipaké, diajénan minangka ciri, idéntitas poko urang Sunda,” ceuk ieu pangarang nu karyana, Surat ti Palmira, dilélér Hadiah Sastra Rancagé 2023.
Basa mah terus mekar, luyu jeung pajamanan.
