Network
“Kudu usaha sorangan lamun euweuh turunan anu hideng barang-kirim mah.”
Kuring ngahuleng da teu ngarti kudu kumaha carana ganti pakéan.
Tapi Si Aki anu harita mamaké pakéan jenis kamprét warna hideung, mamaké iket hideung téh nerangkeun. Yén di alam anu ayeuna keur kasaba, sakur bubutuh hirup kudu ditarékahan ku sorangan. Mun hayang ganti pakéan, nya kudu nyieun sorangan, ti mimiti ngagintir kapas pikeun dijieun benang, tepikeun ka ninunna jang dijieun kain.
“Ngaput gé ku sorangan ngagunakeun sarését.”
“Naon sarését téh?” kuring kerung.
“Jarum paranti ngaput, ngan dijieun tina tulang mencek.”
“Naha teu aya jarum atawa malah mesin kaput?”
“Nya gumantung kabiasaan. Gumantung waktu ngajamanan. Meureun siya mah nu kojor jaman ayeuna bisa ngusahakeun mesin kaput. Ari aing mah nya nuturkeun kabiasaan jaman aing wé.”
“Naha Aki maotna dina jaman iraha?”
“Nya aing mah kojor ti jaman Kangjeng Prabu ngabahudenda di Pajajaran wé …,” cenah.
