Network
Tuda enya, tadi mah teu katémbong kolot, da meureun tadi mah suasanana karasa rengkeng. Ma'lum ka jalma anyar pinanggih, teu pati nyidik-nyidik anu leuwih teleb. Béda jeung ayeuna, suasana téh karasa rada rinéh, najan aya bangbaluh anu ngabeungbeuratan haté Oidipus.
"Teu ngarti ku nasib diri," omong Oidipus tuluyna, semu nu ngagerentes. "Ku naon nasib nu karandapan ku kaula téh bet goréng-goréng teuing?! Asa diteungteuinganan kaula mah ku Zeus téh..."
"Zeus?" Sangkuriang olohok.
Baca Juga: KH Maman Imanulhaq Miharep Presiden Ngabralkeun Calon Jemaah Haji Kloter Munggaran di BIJB Kertajati
"Enya, Zeus, Gusti kaula, déwa nu nangtukeun takdirna manusa, nu nangtukeun hirup-patina manusa, nu nangtukeun nasib goréng jeung nasib alusna manusa..."
"Ké heula," Profésor Kabayan nyela omongan, "naha andika bet nyarita kitu ka Gusti sorangan? Moal matak kaduhung? Moal ngarasa dosa?"
"Naon hartina dosa lamun sorangan geus ditakdirkeun kudu loba dosa?!" omong Oidipus, semu nu ngemu amarah. "Kapan andika geus nyaho lalakon hirup kaula. Ti barang gubrag ka alam dunya gé, nasib kaula mah geus ditakdirkeun kudu peteng salila-lilana. Saendeng-endengna."
"Tapi kapan manusa mah wajib usaha, wajib nyingkahan nasib anu kira-kira baris pigoréngan," omong Sangkuriang.
"Enya, bisa baé kitu. Éta mah nasib. Nasib mah mémang bisa dirobah. Tapi pan ari takdir mah teu bisa kitu. Éta mah geus ti ajalina kudu kitu. Lamun enya takdir bisa dirobah, naha atuh andika bet teu bisa nyingkahan mikabogoh ka indung sorangan?"
Baca Juga: Harti Peribahasa Sunda, jeung Ngalarapkeunana dina Kalimah
