Network
OPAT
KOTA Thebes, Yunani. Jaman Yunani Purba, sababaraha ratus taun Saméméh Masehi.
Paroman Oidipus mungguh rumeuk. Sarua rumeukna jeung méga di langit nu harita keur alum ngungun. Taya riuk-riuk pibéngraseun.
Oidipus weléh teu ngarti. Ku naon nasib nu karandapan ku manéhna téh bet goréng-goréng teuing. Dirina asa diteungteuinganan pisan ku Zeus, déwa nu nangtukeun takdirna manusa, nu nangtukeun hirup-patina manusa, nu nangtukeun nasib goréng jeung nasib alusna manusa.
Cohagna, jodo, pati, bagja, jeung cilakana manusa ukur Zeus nu nangtukeun.
Mémang, nasib Oidipus geus ditangtukeun ku Zeus. Malah ti barang gubrag ka alam dunya gé, Oidipus geus diguratkeun ku takdir anu pinalangsaeun, anu engkéna baris mawa tunggara salila-lilana. Saendeng-endengna.
Inget kénéh baheula, basa manéhna keur leutik kénéh, bapana kungsi ngadongéngkeun lalakon dirina anu bakal manjang tepi ka jaga.
"Masing inget, Anaking…,” ceuk Laius, bapana, baréto basa manéhna keur leutik kénéh. “Bapa téh disupata jadi jalma nu pangdoraka-dorakana saalam dunya. Ku kituna, hidep sing kuat. Ulah ngarasula kana takdir nu geus diguratkeun ku Hyang Widi. Ieu téh dosa Bapa, Anaking, dosa nu salawasna kudu marengan kahirupan Bapa. Tapi hidep saanak-incu gé baris nampa balukarna. Hampura Bapa, Anaking, lantaran Bapa teu bisa ngaping ngajaring hidep muru jalan anu pinuh ku kabagja."
Leng, Oidipus ngahuleng.
