Network
Ku kitu téh tangtu baé matak nasteung pamajikanana, Iteung.
Untungna Iteung boga "kalangenan" anyar. Sanggeus hirup di kota, boga gedong sigrong tur agréng di Komplek Kenangan Indah, rasa percaya diri Iteung ngabeukahan.
Mimiti manéhna sok sumah-sémah ka tatangga anu sarua beungharna.
Tina nyémah saminggu sakali, ahirna remen idek-liher di imah tatanggana.
"Pih, Mamih rék ka imah Bu Anti heula, nya. Rék aya arisan. Kabeneran nu meunang minggu ieu téh, nya Mamih pisan. Bisi balikna peuting, keun wé da Si Anah geus diwawadianan nyiapkeun dahar keur Papih."
Kitu basana téh, mun Iteung rék nganjang ka imah tatanggana.
Lain Bu Anti baé nu dianjanganana téh, tapi ogé Bu Astri, Bu Nisa, Bu Voni, Bu Rini, Bu Feby, Bu Melissa, Bu Ratna, jeung... ah, pokona mah ibu-ibu nu "salével”, “saihwan" jeung “sagolongan” wé, pada-pada jalma jegud, anu mun sakalina ngarumpul téh sok pageulis-geulis dangdan jeung paalus-alus maké.
Ngan éta ku kekecapanana, ayeuna mah Iteung mun nyarita ka salaki téh sok tara diréka dilemes-lemes, éstu kekecapan nu dikedalkeun mangsa maranéhna ngalaman pait-peuheurna kahirupan.
Ayeuna hirupna geus jegud, éh... angger wé nyaritana téh ku kekecapan ti kalangan cacah nu teu "nyakola".
(Ngan ku lantaran geus jadi jalma jegud téa, Iteung ka Kabayan téh ayeuna mah sok nyebut Papih, kitu deui sabalikna, Kabayan ka Iteung sok nyebut Mamih. Nyaluyukeun diri jeung pajamanan, meureun.
