Network
TAYA nu tunyu-tanya deui. Suba ngojengkang asup ka jero saung sarta korah-koreh kana para seuneu. Manggih beubeutian jeung gula kawung. Beubeutianana diturunkeun, sarta ditunda gigireun hawu. Suba kaluar deui, ngala seuneu tina durukan, mawa pangpung nu geus hurung. Suluhna mah geus nyampak gigireun hawu.
Najan hawuna tiis, jeung lebuna rada beueus, seuneu di hawu bisa gancang hurung. Liang hawuna ditutupan heula ku talawengkar, make kurut gentong nu geus peupeus. Rek naheur cai, Gingin can datang. Meuleum beubeutian, lebuna can loba. Hiji dua beubeutian ku Suba disangray dina luhureun talangwengkar.
Gingin ngarongheap, Suba gancang nyait talawengkar dipindahkeun kana liang hawu beulah tukang. Gen nagenkeun gentong sanggeus dikumbah heula make cai bawa Gingin. Cai tina lodong satuluyna dieurihkeun kana gentong. Sanggeus ngasurkeun seuneu, Suba kaluar. Kasampak, Olot Kaya, Bena jeung Rait geus ngariung deui.
Kabehanana dariuk dina luhureun batu, teu jauh tina durukan. Olot Kaya, Bena jeung Rait keur nyaritakeun lalampahanana basa meuntas di Citarum di Rajamandala. Dibandungan ku Aki Jaya, Asmita, jeung Atus. Gingin oge milu aub.
“Anu ngusulkeunana mah Putri waktu nempo perjurit Carbon sakitu lobana sarta teu weleh nalingakeun nu balawiri. Bena jeung Rait mah geus tarepi ka darmaga, jadi teu arapaleun,” ceuk Olot Kaya.
“Ngan tiluan atuh nu nyahoeunana?” tempas Aki Jaya.
“Enya. Suba can datang, da leumpang, teu tumpak kuda, embungeun nyorang pudunan tumpak kuda.”
“Laju?” ceuk Aki Jaya panasaraneun.
“Kami ngadagoan heula peuting, cicing di saung ranggon nu rada jauh ti jalan, ngan teu jauh ti sisi Citarum. Kuda mah geus dipeuntaskeun di lebah walungan nu deet, di tempat anu suni.”
