Network
“Geuning?”
Baca Juga: Sistematika Pangajaran Syeh Abdul Muhyi ka Santri Dijieun buku ku Syeh Nurhuda
“Dumuk di wetaneun Citarum,” tembal tukang parahu. “Pan wetaneun Citarum mah asup ka Galuh, ari kuloneun Ci Tarum asup ka Sunda.”
“Aeh enya nya,” ceuk Asmita ditungtungan ku seuri. “Pada-pada ti Galuh atuh.”
“Tapi da jeung kuloneun Citarum oge sarua,” tembal tukang parahu.
“Sarua kumaha?” Gingin nyusul tepus.
“Taya nu cidra, kajaba….,” tukang parahu teu neruskeun caritana.
“Jaya Antea…,” ceuk Atus nuluykeun, sorana ngagerendeng, tapi kadarengeeun ku nu numpak parahu, kaasup ku tukang parahu.
Taya nu nyarita deui, paheneng-heneng, siga nu kabawa ku seahna sora cai walungan nu sakapeung diwirahmaan ku sora manuk bueuk. Pikiranana kumalayang ka Pakuan Pajajaran. Kaciptaeun urang Pajajaran kiwari keur toh-tohan mertahankeun puseur dayeuhna bari kituna teh bisa disebutkeun nganti-nganti dawuh.
Mangtaun-taun urang Banten nu dibantuan ku Demak jeung Cirebon ngepung Pakuan Pajajaran, ngan teu mampuheun meruhkeun tanggohna benteng Pajajaran. Sanggeus Jaya Antea, mantri Pajajaran nu nyahoeun rusiah kakuatan jeung taktik Pajajaran, biluk ka Banten, urang Banten beuki ngangseg. Runtagna Pajajaran kari ngadagoan waktu.*** Nyambung
