Network
Kungsi ngaliwat ka saung nu dagang kadaharan, sisi jalan. Di warung aya genepan mah nu keur ngawadang. Cai dina batok nu ngajajar dina dipan awi katempo ngarebul, seuneu di hawu ngabebela, matak betah mun siduru bari nginum cipanas téh.
Beuleum lauk témbong ngajajar dina daun cau luhureun piring kai. Uyah beuleum témbong nyacas bodas, diwadahan kana coét leutik di sisina ngajajar céngék nu keur meujeuhna celetrokeun. Kendi nu dipaké meuleum uyah dijagragkeun, teu jauh ti coét leutik.
Olot Kaya najan beuteungna geus kukurubukan henteu nyimpang heula. Nu opatan teu wanieun nanyakeun, padahal nempo beuleum lauk jeung lalawuhna laparna jadi nambahan.
Liwat warung, Olot Kaya rada ngalumpatkeun kudana, nu opatan ogé nurutan. Nu kaliwatan angger pahumaan paselang jeung leuweung. Tacan manggih pilemburan.
Kurang leuwih sajam, manggih pertélon. Ngan jalan nu ka beulah wétan mah leutik, ari nu angger rubakna mah jalan nu ka kalérkeun. Olot Kaya méngkolkeun kudana ka jalan nu beulah wétan.
Teu lila manggih imah panggung nu rada lumayan badag, tihangna kai. Ti tukangeun imah kadéngé sora kuda hihieuman, siga nu patémbalan, siga kudana leuwih ti hiji. Olot Kaya turun tina kudana.
“Dagoan, sakeudeung,” pokna.
Olot Kaya ngoréléng ka tukangeun imah. Jebulna deui bari mawa éndong nu lumayan gedé disaléndangkeun kana taktak katuhuna. Ku Olot Kaya éndongna dititah dibawa ku Rait.
Clak kana kudana. Dikenyedkeun sina balik deui ka jalan nu tadi diliwatan. Tepi ka pertélon dipéngkolkeun ka jalan nu ngembat ka kalér. Najan geus rada beurang, jalan angger tiiseun, arang papaliwat jeung nu tumpak kuda atawa nu laleumpang, ngan ti kajauhan témbong haseup ngelun ti sababaraha gumplukan, pajarauh. Kawasna ti durukan pihumaeun.
Waktu manggih lahan nu rada lening sisi jalan, Olot Kaya eureun sarta turun tina kudana.
