Network
UNGGAL Putri Anjungsari ka huma, sok panggih waé. Angger sok mangalakeun buah samolo. Ngan saméméh didahar sok diilikan heula ku pangasuhna, malah mah sok dipangmesékkeun.
Putri Anjungsari kungsi dibéré anak cangkurileung nu tacan bisaeun hiber, dibawa ka karaton, dipiara ku pangasuhna, dikanakurungkeun. Putri Anjungsari ogé sok milu maraban. Mindeng dibabawa mun keur ulin di buruan. Ocon pisan manukna téh, sok cicing dina taktakna, tas hiber ogé eunteupna téh dina taktakna.
Ngan basa dibawa ulin ka sisi leuweung, ngadéngé sorana cangkurileung séjénna, cangkurileungna ujug-ujug hiber ka luhur tangkal. Dihéotan ku sobatna jeung ku prajuritna, manuk téh balik deui, eunteup dina taktak Putri Anjungsari. Malah pamatukna ngaléndotan pipi Putri Anjungsari.
Geus kitu hiber deui ka luhur tangkal nu tadi. Teu balik deui najan pada ngahéotan ogé. Budak lalaki jeung prajurit ogé mani geus cangkeuleun beuheung alatan tatanggahan.
Tepi ka Putri Anjungari mulang manuk cangkurileungna téh henteu hiber nyampeurkeun atawa nuturkeun. Putri Anjungsari kacida pisan sediheunana. Ngan ku pangasuhna dibeberah jeung disebutkeun manuk mah hirupna di leuweung lain dina kurungan.
Kungsi rék dibéré deui anak cangkurileung, ngan Putri Anjungsari embungeun, sieuneun mun manukna geus gedé embung balik deui, jeung karunyaeun mun kudu dikurungan mah.
Sanggeus nincak rumaja tara tepung deui jeung budak lalaki bieu. Kituna téh lantaran ulin ka humana ogé beuki arang. Putri Anjungsari jeung lanceukna, Déwi Purnamasari, digembléng ngeunaan purbajati purbatisti karaton, kaasup dilatih jeung dipeuseuh ilmu kanuragaan.
Ngan henteu kungsi diangkeun ka Jampang, paguron tempat meuseuh calon raja, calon senapati, jeung calon prajurit pinilih. Di jalanna keur werit, lantaran wewengkon Pajajaran geus dikawasa ku urang Banten jeung Cirebon.
Kungsi meunang béja, budak lalaki tadi henteu terus jadi patani, tapi milu jeung lanceukna dagang di Sunda Kalapa, najan Sunda Kalapa geus lain wilayah Pajajaran, geus dikawasa ku Cirebon.
