“Enya, tina mesin waktu anu andika, nya?” Ki Amuksalaksa gé pipilueun nanya.
“Na kumaha, kitu?”
“Pédah we tadi kula asa leupas pangacian.”
“Enya, puguh. Kula gé tangka ngayekyek.”
Ngadéngé kitu mah Profésor Kabayan nyakakak, ngarasa lucu ku pamolah parabadégana Sangkuriang.
Atuh Ki Amuksaketi jeung Ki Amuksalaksa gé tuluyna mah pipilueun nyakakak.
Anapon Sangkuriang ukur imut, asa kagugu.
“Aéh, Anom...,” omong Ki Amuksaketi sanggeus répéh seuri.
Nu séjén gé jep baé jempé, bari tuluyna marelongkeun ka Ki Amuksaketi, ngadago-dago naon nu rék diomongkeun ku éta badéga anu leuwih koloteun ti baturna.
“Aya naon, Ki Amuksaketi? Pok wakcakeun ka kaula!” Sangkuriang melong seukeut ka badégana.