Network
NGADÉNGÉ omongan pamajikanana anu semu-semu ngalélécé, Profésor Kabayan nyel baé ambek.
Kekecapan garihal mimiti ting raracleng tina sungutna anu teu diwengku.
"Pasti sia nganggap linglung ka aing, lantaran salila ieu sia teu nyaho kétak aing geus tepi ka mana dina nyiptakeun mesin waktu. Salila ieu sia ngan saukur sibuk ruang-riung jeung tatangga. Piknik téa, lah. Arisan téa, lah. Euweuh waktu keur ngurus rumah tangga. Indit isuk balik peuting, teu nyésakeun pisan waktu keur salaki. Urusan rumah tangga ngan cukup dipasrahkeun ka si Anah. Mémangna aing téh salakina si Anah?! Memangna aing téh..."
"Étah, étah, si Papih, ari geus murang-maring téh mani ngabaku kitu! Meunggeus, ah, tong réa omong! Ngahambur-hambur bacot barina gé!"
"Sia anu ngahambur-hambur bacot mah! Beunghar ku beungharna, pangadatan teu robah-robah! Cing atuh aya hurmatna, da ayeuna mah salaki téh geus jadi profesor, geus waktuna dihurmat-hurmat, geus waktuna diajénan!"
"Wuah, jadi profesor gé geuning euweuh hurmateunana, Papih mah!"
"Rék aya hurmateunana kumaha ari ku pamajikan teu dihurmat mah. Batur mah moal ngajénan ka aing, da sia gé nu jadi pamajikan henteu ngajénan, geuning..."
"Meunggeus, ah, meunggeus!"
"Moal, moal meunggeus, satungtung sia teu meunggeus ti heula mah!"
