Network
"Heueuh, ari bungkeuleukanana mah aya, tapi tepi ka ayeuna euweuh ciri-ciri rék hirup!"
"Na ari sia, ari tadi teu kadéngé?! Kapan tadi téh ku aing dihurungkeun, sorana ogé geuning tadi téh ngaguruh tarik naker..."
"Heueuh, sorana wungkul. Da Mamih ge henteu bongé, ngadéngé mah ngadéngé. Tapi can aya bukti éta mesin bisa jalan... Komo tepi ka bisa ngalanglang abad ngalanglang jaman mah, Mamih can bisa percaya!"
"Na teu percaya ka Profésor Kabayan? Teu percaya ka salaki sorangan? Ké tungguan sababaraha poé deui, sia bakal percaya, naon anu salila ieu dipigawé ku aing téh bakal ngabukti. Ayeuna mah can bisa dibuktikeun, da alat pengendali waktu-na can bérés. Meunggeus, ah, wanci sareupna ngajak paséa," ceuk Profésor Kabayan bari tuluy ngajengkat.
"Tuh, nya, da kitu ari éléh nyarita téh. Satungtung éta mesin can bisa dipaké, keukeuh Mamih mah moal percaya!"
Profésor Kabayan anu kakara sababaraha léngkah ngaléos ti dinya, geuwat nyampeurkeun deui ka Mamih Iteung. Muncereng.
“Édas, ari Mamih. Cing atuh ka salaki téh kali-kali mah percaya, Jikan, tong waé cangcaya!"
"Wuah, ka jelema seblu, percaya? Ka salaki nu loba ngimpi, percaya?
"Tuh, da sia mah hésé diajak nyarita nu bener téh. Rék ku saha dipercayana aing téh ari lain ku sia mah, atuh?! Meunggeus siah, ah. Aing lapar!"
Léos baé Profésor Kabayan ka dapur.
