Network
Profésor Kabayan angger teu maliré kénéh baé. Teu kadéngéeun tayohna mah.
Ku lantaran ngarasa teu diwaro baé, Mamih Iteung muka selopna nu katuhu, belewer baé dibalangkeun ka lebah salakina.
Beletrak..., selop nu dibalangkeun téh keuna kana tonggong salakina. Untung henteu keuna kana sirahna, da kabeneran sirahna keur aya di kolong mesin.
Enya, untung! Coba lamun keuna kana sirahna mah, matak buncunur tah sirah nu nyidem élmu nyiptakeun mesin waktu téh.
Profésor Kabayan tibuburanjat cengkat. Panonna bolotot, muncereng ka pamajikanana.
"Tobat, tobaaat! Ari Mamih, nanaonan...?!" Profésor Kabayan nyorongot bari muringis nahan kanyeri. "Ka salaki téh lain aya hurmatna, Mamih mah. Kalah hayoh ngaganggu kaasyikan salaki."
"Wuah, manasina jéndral dihurmat-hurmat, da ieu mah prajurit gé lain!" ceuk Mamih Iteung, sarua nyorongot.
"Na teu nyaho, kami téh geus waktuna dihurmat, diajénan. Kieu-kieu gé kami téh geus jadi profesor..."
"Lah, profesor gé geuning euweuh araheunana! Apal modalna, lah, Mamih mah..."
"Mun geus nyaho modal salaki mah, kawajiban pamajikan pikeun nutupan rahasia. Jaga privasi. Tong transparan teuing... Transparan teuing mah atuh kuriak bangkrut dapur... Hayoh diancunan ku batur..."
