Network
Putri Anjungsari ngeureunkeun kudana. Kitu deui Bena jeung Rait. Tiluanana nyarisi, ambeh teu katempoeun ku nu opatan.
“Keur naraeun, nya, Ka?” ceuk Rait ka Bena.
Bena teu ngawalon. Panonna manco kana keur ngariung nu tumpak kuda. Diperhatikeun ku Bena nu opatan teh siga nu lain rek ngarogahala, rek ngarampog upamana. Malah nu opatan saterusna mere jalan ka nu tumpak kuda. Anu tumpak kuda neruskeun deui lalampahanana. Ari nu opatan laju narangtung sisi jalan.
“Kumaha, Putri?” ceuk Bena ka Putri Anjungsari.
Memeh ngajawab, Putri Anjungsari ngahuleng sakeudeung.
“Miang deui,” tembal Putri Anjungsari bari ngenyed tali eles kudana.
Bena jeung Rait oge ngenyed eles kudana sewing-sewangan. Tiluanana patutur, Rait panghareupna, Putri Anjungsari di tengah, ari Bena ti tukang. Kuda angger henteu dilumpatkeun teuing. Ngadenge sora kuda ngadeukeutan nu opatan curinghak, terus malencrong ka lebah datangna kuda, angger narangtung sisi jalan.
Basa geus deukeut ka nu opatan, Putri Anjungsari, Bena jeung Rait ngendorkeun lumpatna kuda. Ngaliwat ka nu opatan, tiluanana arunggeuk bari seuri. Nu opatan rengkuh, ngan siga nu teu wanieun neuteup ka Putri Anjungsari, anu dipencrongna teh Bena jeung Rait. Bena ngusapan beuheung kudana sabaraha balikan.
Anu siga pamanggulna seuri ka Bena. Bena ngacungkeun leungeun kencana. Panon nu opatan nuturkeun lumpat kuda nu ditumpakan ku Putri Anjungsari, Bena jeung Rait tepi ka tempona pisan. Sanggeus teu katempo deui gura-giru nu opatan laleumpang ka kulonkeun. Di tungtung leuweung, mengkol ka kenca, ka huma.
“Ka urang mah henteu megat,” ceuk Rait ka Bena.
