Network
DAUN seureuh, apu, jeung jambe, kitu deui bakona, kabéh sigana meunang milihan nu panghadéna. Wadah seupaheunana jeung tampolongna ogé nu biasa dipaké di karaton.
Pribumi nyahoeun kitu nu nyémah téh kulawarga karaton, ceuk Ranah di haténa, hanjakal pribumi awéwéna henteu maturan, mun maturan mah rek ditanyakeun.
Waktu keur jongjon nyeupah kadenge sora talapok kuda. Putri Anjungsari jeung Ranah bareng ngalieuk ka pakarangan imah.
Baca Juga: Karajaan Rajagaluh Jaman Prabu Cakraningrat Dipedar dina Babad Cirebon
Katempo, di jalan Olot Kaya, Rait, pribumi lalaki, jeung saurang lalaki sapantar jeung Béna leumpang bari narungtun kuda.
Disidik-sidik kudana lain kuda nu dipaké saméméhna, tapi kuda anyar jeung calangker.
Teu lila, Olot Kaya, Rait, pribumi anjog ka pakarang imah. Olot Kaya jeung pribumi mah arunggah ka tepas. Bena dibaturan ku Rait jeung ku lalaki nu sapantar mah ngarilikan kuda.
“Kabeneran, ituna bogaeun kuda nu kawilang aralus,” ceuk Olot Kaya ka Putri Anjungsari.
“Daékkeun ditukeurkeun?” Ranah nu nanya téh.
