Network
PANON Béna ngulincer kana kaayaan sabudeureunana. Ari Olot Kaya mah témbong leuwih niténan jeung ngabandungan alam: haliberna manuk, oyagna tatangkalan, jeung sora-sora sasatoan.
Anu katingal angger ayem mah Putri Anjungsari, sakapeung panonna nuturkeun manuk nu haliber tina tangkal ka tangkal séjénna. Taya nu ngamimitian nyarita.
Ti beulah kidul jalan jajahan, katempo rentang-rentang nu tumpak kuda, kudana teu dilumpatkeun. Disidik-sidik nu tumpak kuda téh Rait bari nungtun kuda nu kumplit jeung sadel katut tali elésna.
Putri Anjungsari, Béna jeung Ranah, gentak mancal kudana deui. Anu angger nangtung téh Olot Kaya, lantaran ngadagoan kuda nu ditumpakan ku Rait.
“Teu kukumaha kudana?” ceuk Olot Kaya waktu Rait geus tepi.
“Henteu. Malah mah siga aya anu maraban, jeung aya nu nunda di tempat anu réa jukutan,” tembal Rait bari turun.
“Ku urang Carbon kitu dipanguruskeun?” ceuk Olot Kaya bari mancal kana kuda nu tadi ditumpakan ku Rait.
“Piraku,” témbal Rait, laju naék kana kuda nu tadina ditungtunna. “Rungkun awi nu rungkad geus di sisi, sigana ku perjurit Carbon,” pokna deui sanggeus merenah diukna dina sadel.
“Teu bisa liwat, teu dikasisikeun mah,” tembal Olot Kaya.
