Network
“Balad urang pastina, ngan kateuing saha,” témbal Putri Anjungsari, sorana niru-niru somahan, lain sora putri karaton. Kudana dikenyed sangkan eureun, terus ngalieuk ka Rait, dipencrong.
Rait tungkul, kudana ogé disina eureun. “Lain Kami, Eneng. Kami teu bisa méngkolkeun batu nu disintreuk. Apan itu holna ti kalér, kami ti kidul,” pokna.
“Jadi, mun tadi dia nyitreuk batu moal bisa keuna kana punduk jalma tadi?” Putri Anjungsari nanya deui.
“Moal. Tapi mun kana tarang, gado mah bisa,” témbal Rait.
Olot Kaya rada héraneun nempo Putri Anjungsari boga sangkaan nu ngalantarankeun jalam tadi ujug-ujug ngudupruk téh Rait. Naon alesanana Putri Anjungsari nyangka ka Rait, Rait mah teu ka mamana. Tapi teu lila Olot Kaya seuri sorangan bari nepak tarangna.
Na poho-poho teuing apan Rait boga kamampuhan nyintreuk barang teuas sina mecleng tarik kana sasaran jeung mun keuna ka jalma bakal adug lajeur, ceuk haténa. Ngan moal mungkin barang anu disintreukna keuna kana punduk jalma tadi mah lantaran ituna nyanghareup ka lebah Rait diuk.
Putri Anjungsari teu terus kapapanjangan. Kudana dikenyed deui sina leumpang, nu séjén ogé nurutan. Tarumpak kudana patutur-tutur, nu panghareupna Rait.
Jalan nu diliwatan angger leuweung, paselang-selang pahumaan anyar nu rungkun saliarana geus dikorédan, tinggal ngaduruk. Méh tacan kungsi ngaliwat ka sisi lembur.
Eta ogé sakapeung-sakapeung manggih jalan satapak nu asupna ti jalan jajahan, ngan kénca katuhuna carénéom, malah dipelakeun haur gereng. Saliwat mah éta jalan satapak téh lain jalan ka pilemburan.
Poé geus liwat kalangkang satangtung. Kuda témbong ngoprot késang, jeung sungutna rada ngabudah, tanda capéeun.
