Network
“Lot, kudana geus leuseuhan, ngaso di mana?” ceuk Putri Anjungsari.
“Ké mun geus manggih warung. Asana mah teu jauh ti dieu. Hayu gancangan kudana,” ceuk Olot Kaya bari nepak beuheung kudana sina lumpat.
Nu opatan nurut, kudana sina rada lumpat. Teu sabaraha lila anjog ka saung warung nu kawilang badag beulah katuhu, gigireun jalan satapak nu ka wétankeun.
Di jero warung katempo lalaki duaan sapantar jeung Béna keur dariuk, nu saurang make totopong hideung nu saurang deui make totopong bodas. Tukang warungna lalaki geus kolot jeung awéwé nu ogé geus kolot, sigana mah salaki pamajikan.
Teu jauh ti warung, aya tempat keur nyangcang kuda. Jukutna haréjo jeung aya wadah tempat keur neundeun parab kuda, djieun tina kai nu bentukna kawas lisung.
Sanggeus nunda kudana, Putri Anjungsari jeung opatan arasup ka warung, dariuk dina bangku dijieun ku awai golondongan. Diuk dina bangku nu ngalantarankeun limanana bisa ngawaskeun ka jalan, pagigir-gigir jeung lalaki duaan nu geus ti heula aya.
Tukang warung hideng nyodorkeun kendi jeung bekong nu dijieun tina batok kalapa. Limaanana tinglaleguk nginum. Cai tina kendi nu tiis karasa mani nyecep kana tikoro.
Tukang warung nyodorkeun deui kadaharan, beubeutian, jeung lalawuhna, di antarana beuleum lauk asin, ditambah kéré daging jeung kéré lauk nu diasakanana dipanggang.
“Kudana diparab?” ceuk tukang warung lalakina.
“Enya,” témbal Olot Kaya bari unggeuk
