Network
“Nu matak….”
Ras Atus inget kana omongan Gingin waktu ngawangkong jeung tukang parahu.
“Ari teu kapanggih wae mah kawasna henteu ti teuleum. Cai teu keur gede,” pokna.
Eta lalaki mencrong ka Atus.
“Pikiran kami oge kitu. Komo kami mah geus leuwih ti apal ka nu ti teuleumna.”
“Laju?”
“Kami ngadagoan iber ti batur kami.”
“Ari batur andika nu tiluan deui ka mana?”
Saengab-engabeun eta lalaki rek ngajawab ujug-ujug ngabelesur pangpung nojo ka Atus, holna ti tukangeunana. Leungeun kenca eta lalaki ngagentak nyurungkeun awak Atus ka beula kenca, ari leungeun katuhuna newak pangpung. Atus jajagrigjegan nahan sangka ulah labuh, hareugeueum, najan inyana oge kana bela diri mah geus kawilang asak.
Eta lalaki seuri leutik. Pangpungna nu panjangna sasiku teh dibikeun ka Atus.
