Network
“Ngadadak loba sémah nu aadatanana jeung omonganana béda jeung urang dieu. Najan sémah téh katempona mah balageur, angger waé hariwang. Tua kampung ogé meupeujeuhan sangkan caringcing pageuh kancing.”
“Loba sémah atuh warung haneuteun,” ceuk Olot Kaya bari seuri.
“Lamun nyarimpang ka dieu….. Lolobana mah ukur ngarérét. Siga nu arembungeun ngawadang jeung nginum di dieu,” témbal tukang warung.
“Marengan tacan lapar atawa tacan hanaang ngaliwat ka dieuna,” ceuk Olot Kaya ditungtungan ku seuri.
“Marekel meureun,” ceuk nu anyar datang.
“Bisa jadi kitu,” ceuk Olot Kaya. Laju inyana tina kampil nu diselapkeun dina calanana ngaluarkeun sababaraha hiji pérak nu bentukna buleud gépéng. Diasongkeun ka tukang warung, keur mayar kadaharan jeung keur mayar parab kuda.
Ku tukang warung diilikan, terus ngitung kadaharan nu masih kénéh nyésa, biwirna katempona kunyam-kunyem. Pérak nu baruleud jeung harérang téh dibilang, tilu siki dibikeun deui ka Olot Kaya.
“Loba teuing,” ceuk tukang warung.
Ku Olot Kaya ditampanan. Geus kitu amitan rék neruskeun lalampahanana, bisi kapeutingan di jalan cenah.
“Ki Silah, kuda nu ditumpakan ku arandina katempona haradé, kumaha mun ku kami dibeuli limaanana?” ceuk lalaki nu diiket bodas waktu Olot Kaya cengkat tina diukna.
