Network
Keur kitu, ti beulah ka kidul, kadéngé sora talapok kuda nu ditegarkeun. Olot Kaya, Béna, Rait, Ranah, jeung Putri Anjungsari curinghak. Kitu deui lalaki nu duaan ngan siga ujug-ujug sepa. Méh bareng ngalieuk ka beulah kidul.
Pucenghis kuda nu dilumpatkeun tarik pisan, nu tumpakna mani ngadepong. Sanggeus deukeut ka warung, kuda lumpatna ngalaunan. Hareupeun warung nu tumpakna turun, terus nungtun kudana ka tempatna. Teu lila asup ka warung bangun rurusuhan.
“Tadi manggih kareuwas,” ceuk éta lalaki nu umurna karék dua puluh taunan téh ka tukang warung.
“Manggih naeun?” tukang warung nanya, leungeunna nyodorkeun bekong.
“Ké heula. Masih kénéh reuwas kareureuhnakeun,” témbal éta lalaki bari nyurulukeun cai kendi kana bekong. Gék diuk, leguk nginum mani ngalekik.
Nempo nu anyar datang jeung tukang warung bangun nu geus loma, Olot Kaya, Putri Anjungsari, Béna, Rait jeung Ranah rada ngemplong. Lalaki anu duaan paromanana henteu sepa deui.
Putri Anjungsari, Béna, Rait jeung Ranah neruskeun hanca daharna bari ngadagoan nu rék dicaritakeun ku lalaki nu anyar datang. Panasaraneun, éta waé ngalumpatkeun kudana satarikna, siga nu diudag bagong bayangan.
“Tadi panggih jeung jalma nu keur nangtung huleng jentul di sisi jalan….”
“Jalmana nyoréndang bedog pondok, teu make totopong?” ceuk tukang warung.
“Enya, éta.”
