Network
“Kula percaya ka andika, Jaya,” ceuk éta aki-aki.
“Kami undur, Aka, wancina geus mustari,” ceuk Aki Jaya.
“Bral.”
Kajaba ka Aki Jaya, anu amitan saurang-saurang tak-takna ditepak ku aki-aki bieu. Leungeun éta aki-aki dina taktak Suba mah rada lila bari biwirna kunyam-kunyem.
“Jung Jalu, tuturkeun Aki Jaya, éstokeun papagah Aki Jaya, alap paélmuanana,” ceuk éta aki-aki bari ngalésokteun leungeunna tina taktak Suba.
Kasima, Suba teu nyarita nanaon, ukur unggeuk bari seuri.
Nu limaan téh neruskeun lalampahanana. Ayeuna mah ngidul. Jalanna jalan jajahan, ngan teu pati rubak. Paroman Aki Jaya jeung nu tiluan deui henteu daria deui, sabot leumpang téh bari rurat-rérét, néténan kaayaan sabudureun nu kaliwatan. Henteu pati kékép teuing tatangkalan, malah di wétaneunana, katempo huma jeung pihumaeun.
“Ki, saha ak-aki nu tadi téh?” ceuk Suba.
“Nu tunggu kabuyutan Kawali,” témbal Aki Jaya. “Ku Aki mangkukna geus dibéjaan, poé ieu, isuk-isuk rék nyimpang.”
“Ari batu lonjong naeun éta téh?”
