Network
Ema teu sirikna ceurik lolongséran, ngarasa dibobodo ku anak.
“Aing mah teu rido, teu iklas Si Dadang kawin! Jor waé, moal, moal ieuh diuruskeun. Nyucud nurustunjung pisan boga budak lalaki téh.”
Kabéh milu heneg jeung keuheul, tapi balik deui kana kaimanan ngeunaan takdir. Mana kieu ogé geus nasibna, kudu boga minantu ka urang dinya. Beuki ngenes deui barang apal, pipamajikaneun Kang Dadang umurna kakara kaluar ti SMP, embungeun nuluykeun sakola. Kabiasan di lembur éta, ngawinkeun budak awéwé lumého kénéh. Umurna sok dikolotkeun cenah.
Ema dilelemu, ahirna léah. Bring ka Cianjur, ukur mawa béas sakintal, jeung duit opat juta keur ipekah jeung maskawin. Tanggal 29 Desember 2001, Kang Dadang resmi jadi salaki Ceu Wiwi. Mani watir nempo pangantén lalaki, teu béngras, Ceu Wiwi dikabaya bodas, awakna pendék leutik. Salila acara, Ema mah teu eureun nginghak.
Parat nepi ka ayeuna, Kang Dadang masih disumbang ku Ema, boh keur ngontrak imahna, boh keur biaya sapopoéna. Da teuing kumaha atuh, saban usaha manggih kasugemaan, brek budakna gering, atawa usahana ngadadak bangkar. Naha ieu aya patalina jeung kateuridoan Ema waktu harita, wallohualam.
*
AYA notip pesen asup kana WA, geuning ti Kang Dadang. Carita Euceu dibalikan deui ku manéhna.
“Iraha ti ditu nangtukeun poé?”
“Sapuluh poé deui, tanggal 29 Désémber, mani sarua jeung tanggal kawin Akang harita nya. Mun NA anggeus dijieun, engké Akang rék ka Acéh sorangan, maenya teu nyaksian pisan. Ngan wayahna, Lia kudu méré nginjeum duit, 5 atawa 10 juta. Teu boga pisan cecekelan puguh!”
Teu hayang némbalan, kalah seueul. Lalakon heubeul bruh-bréh, carita saterusna geus karampa!*** (Dimuat dina Galura cetak I Januari 2021)
