Network
Ki Amuksaketi gé kakara eungeuh. Panonna dibolototkeun nyidik-nyidik kaayaan sakurilingna.
“Ambuing, ambuing!” pokna gogodeg. “Aya naon bieu téh, Anom?”
Can gé Sangkuriang ngajawab pananya badégana, ti lebah rungkun anu geus peuray katebak angin lilimbungan, torojol hiji lalaki tengah tuwuh anu papakéanana teu ilahar ceuk ukuran Sangkuriang katut badégana.
Éta lalaki tengah tuwuh téh melong ka Sangkuriang jeung badégana, laju gigisik semu teu percaya kana teténjoanana.
Rét ka sakurilingeunana, gigisik deui.
Nénjo polah jalma anyar datang kitu peta, Sangkuriang jeung badégana silirérét. Asa ahéng, di tengah leuweung geledegan kitu aya jalma anyar datang bari papakéanana teu lumrah jeung maranéhanana. Polahna gé deuih éstu matak teu pikahartieun.
Séjén jeung Ki Amuksaketi katut Amuksalaksa anu ngayekyek nyumput di tukangeun Sangkuriang, Sangkuriang mah geuwat taki-taki masang jurus.
“Éit! Saha andika, di mana lembur matuh? Jeung naon pamaksudan wuri-wuri datang ka dieu?”
Nénjo pamuda hareupeunana masang jurus, bari jeung nanya kalawan sora nu bedas, éta jalma anyar datang téh neger-neger manéh.
“Punten baé, kulan. Kami téh Kabayan téa...,” omong jalma anyar datang, rengkuh naker.
