Network
Baca Juga: Sistematika Pangajaran Syeh Abdul Muhyi ka Santri Dijieun buku ku Syeh Nurhuda
“Ku urang kudu dibuktikeun,” tembal Aki Jaya. ”Mun urang teu make parahu nu tukang rakit tadi, urang moal meunang jawaban pangna manehna ngadadak teu genah cicing sanggeus Gingin nyebut nu ti teuleum teu tilar.”
“Enya, nya,” ceuk Asmita. Pannona rut-ret ka Atus jeung ka Gingin.
“Ngan urang kudu iatna,” ceuk Atus. “Bisi kawas perjurit Carbon waktu meuntas Cimanuk. Komo ayeuna make parahu. Parahu mah osok ti balik, rakit mah tara.”
“Heueuh nya parahu mah sok tibalik,” ceuk Asmita. “Ki, kumaha mun make rakit wae?”
“Ulah goreng sangka. Jeungna deuih mani loba pisan kasieun…. kawas wae lain urang Galuh. Keur naon diajar kanuragaan…,” ceuk Aki Jaya bari seuri.
Asmita, Atus jeung Gingin ngabalalehem. Atus cengkat, laju leumpang muru darmaga. Rek ngabejaan tukang rakit tadi. Tepi ka darmaga, Atus luak-lieuk neangan tukang rakit. Teu jauh darmaga pameuntasan, dina gili-gili Cimanuk sababaraha hiji parahu narangkub. Teu katempo tukang rakit nu pajah rek mawa parahu mah.
“Neangan saha, Jalu?” ceuk sora ti tukang.
Baca Juga: Sembah Dalem Pangudar, Bisa Ngudar Borgol jeung Ngudarkeun Kasusah, Bagean III (Rengse)
Atus ngarenjag, gancang malik. Hiji lalaki nu umurna sapantar jeung Aki Jaya ngabedega tukangeunana. Make pakean sarwa hideung kitu deui totopongna. Sorot panonna seukeut, siga mata heulang, ngan nembongkeun hate nu beresih. Nyoren kaneron warna hideung. Awakna cangker. Paromanana someah.
