Network
“Rampés,” témbal éta lalaki, soméah pisan.
Putri Anjungsari, Béna, Rait jeung Ranah tarurun tina kudana.
“Seja ka marana arandika téh?” ceuk lalaki bieu.
“Kami ti kulon, arék ka kalér. Tadina mah rék neruskeun lalampahan, ngan ieu kuda geus rék mopo. Nempo siga aya lembur, nya kami nyimpang. Sugan waé aya nu bisaeun ngurus kuda,” ceuk Olot Kaya.
Pribumi mencrong ka Olot Kaya, terus ngarérét ka Putri Anjungsari, Ranah, Bena jeung ka Rait.
“Kebenaran, di dieu aya nu bisaeun ngurus kuda,” pokna.
“Di mana padumukna?” ceuk Olot Kaya.
“Teu jauh. Keun ku kula dianteur. Nam, unggah heula ka tepas. Arandika kajeueungna geus kawas kuda, geus lalémpo,” ceuk Pribumi.
Olot Kaya ngalieuk ka Putri Anjungsari. Anu dilieuk unggeuk, tanda nyatujuan nurut kana pangangken pribumi.
Limaan nuturkeun pribumi, unggah ka tepas nu teu béda jeung tepas imah Hasan, ngan euweuh kamaran. Gék dariuk. Pribumi ngojéngkang ka jero imah.
