Network
Rait nempo ka beulah kalér, ka lebah wewengkon nu rék diliwatan. Panonna teu sirikna dibolototkeun, néangan lebah-lebahna lembur.
Ngan anu katempo téh ukur runggunukna pasir nu parental pinuh ku tatangkalan nu katempo héjo paul, sarta beulah dituna patepung jeung langit nu warnana semu biru.
Sama sakali teu kaciri suhunan imah, taya tanda-tanda aya lembur nu deukeut ti dinya.
Waktu rék turun, Rait nempo lapat-lapat haseup ngelun di beulah kalér. Sanggeus disidik-sidik, jeung nyiraan tempatna, Rait tuturubun turun, tacan tepi ka dahan nu panghandapna ogé geus ngagajleng turun.
Awakna siga nu ngalayang bangun nu hampang, siga bajing nu nu ngagajleng ka handap. Rait laju nyampeurkeun Olot Kaya nu teu jauh ti Putri Anjungsari.
“Beulah kalér katempo haseup ngelun,” ceuk Rait ka Olot Kaya.
“Jauh ti dieu?” Putri Anjungsari nanya.
Rait tanggah ka langit. “Mun kudana ditegarkeun mah wanci tunggang gunung kawasna tepi,” pokna.
“Tapi kuda moal bisa ditegarkeun,” Olot Kaya mairan.
“Paksakeun waé ambeh gancang tepi ka ditu,” ceuk Putri Anjungsari bari ngenyed kudana sina leumpang deui.
