Network
*
JALAN nu disorang ayeuna mah mudun, jeung jalanna teu pati rubak, sakapeung mah heureut, malibir sisi pasir jeung gawir nu nangtawing, malah mah kudu ngaliwatan biwir jungkrang.
Nu limaan ngadalian kudana ati-ati pisan, kawantu kudana geus méh lempo. Kungsi kuda nu ditumpakan ku Béna mugen embungeun leumpang, sungutna ngabudah.
Lebah sisi jalan nu rada ampah, saréréa ngarandeg heula. Rait naék deui kana tangkal di lebah dinya pangluhurna. Nyidik-nyidik ciri tempat ngelunna haseup durukan. Tapi weléh teu katimu.
Basa geus méh béak panghareupan, katempo deui haseup ngelun ti lebah kulon, ayeuna mah deukeut, ngan tacan katempo paimahan, lantaran patempatanana kekep ku tatangkalan jeung langit geus mimi meredong.
Ku Rait dibéjakeun nempo haseup ti beulah kulon. Saréréa neruskeun deui lalampahan. Angger mapay jalan nu ka beulah dituna rada ngarubakan.
Teu sabaraha lilana manggih pertélon, jalan nu hiji terus ka kalér, jalan heureut, nu hiji deui ka kulon, ieu mah jalanna rada rubak. Ku lantaran haseupna beulah kulon, Putri Anjungsari mutuskeun sangkan méngkol ka jalan nu kakulonkeun.
Wanci liwat tunggang gunung, anjog ka pilemburan nu paimahanana masih cul-cel, tacan pati gegek. Di hiji pakarangan imah nu nu rada jolok ti jalan, katempo durukan nu geus méh pareum.
Putri Anjungsari muru ka éta imah dituturkeun ku nu opatan. Barang tepi ka pakarangan, kurunyung aya nu nyampeurkeun, lalaki saumuran jeung Olot Kaya.
“Sampurasun,” ceuk Olot Kaya bari rengkuh, jrut turun tina kudana.
