Network
GALURA.CO.ID -Data anu kapanggih dina catetan taunan, beus umum anu loba cilaka téh, lolobana beus wisata. Naha maké bisa kitu, sabab baréto mah anu ngaran beus wisata téh, sagalana sarwa kajamin. Sarwa istiméwa.
Salian ti kondisi beus anu sarwa anyar jeung mégah téh, dina ngajalankeunana kawilang disiplin, henteu abrag-abragan, henteu ngebut subat-sibet, komo silih siap jeung sasama beus mah. Nya da rék naon maké kudu babalapan, da moal parebut muatan di tengah
jalan teu jiga beus bumel (istilah beus umum kelas ékonomi anu nurun-naékkeun panumpang di sapanjang jalan). Malah dina antara taun 1990-2000 mah, supir beus wisata téh kudu minuhan sarat dina palebah kadisiplinan ngamudikeun beus.
Kudu tartib dinangajalankeun kandaraan. Ngerém kudu diatur ulah nyentok ngaganggu penumpang. Pon kitu deui dina nincak gas ulah karasa ngenyed. Jaman harita, teu sagawayah nampa supir keur beus wisata.
Ayeuna kumaha? Ah, bisa jadi aturan mah teu robah. Ngan ku sabab situasi anu geus robah, kadisiplinan bisa ngurangan.
Beuki dieu beuki dieu, kagiatan wisata téh beuki ningkat. Tiap pausahaan angkutan beus, malah leuwih ngalobakeun beus wisata ti batan beus regular. Beus regular mah geus kakurangan panumpang.
Basa anu nulis ieu artikel balik ti Cirebon ka Bandung, beus jurusan Cirebon-Bandung jeung sabalikna téh jumlahna beuki dikurangan baé. Teu nitih tilu jam sakali inditna téh, bari muatan tara leuwih ti 10 urang. Komo basa nu nulis balik ti Cirebon mah, ukur ngakutan opatan.
Cenah béda deui jeung beus wisata. Ampir saban waktu aya baé anu maké. Geus puguhning usum peré, dalah poé-poé biasa ogé, aya baé.
Komo usumna pamaréntah ngabiasakeun ngayakeun cuti bersama, atawa libur bersama. Pan ayeuna mah teu kaop aya poé peré nu kagok, sok ditiir.
