“Deuk meuleum lauk?” ceuk tukang warung surti. “Keun, dipangmeuleumkeun.”
Baca Juga: Sultan Cirebon Dijajah ku Kumpeni jeung Belanda Kakawasaanana Dicabut
Atus ngasongkeun tiiran lauk ka tukang warung.
“Can dibedelan, ning,” ceuk tukang warung bari nampanan tiiran lauk.
“Teu kaburu,” tembal Atus.
“Ke nitah jikan ngumbahna. Can datang, keur gegeroh,” ceuk tukang warung bari nyokot ayakan nu digantungkeun dina palang dada tukangeun hawu. Ayakanana digolerkeun gigireun hawu, luhureun batu demprak leutik, dipake ngawadahan tiiran lauk. Geus kitu, ngasong-ngasongkeun cangkir.
Baca Juga: Sistematika Naskah Pangeran Wangsakerta teu Beda jeung Karya Tulis Ilmiah Jaman Ayeu
Gingin ngarongkong kendi badag nu caina ngebul keneh. Dicicikeun kana kana cangkir nu ngajajar hareupeunana.
“Keur haneut meumeujeuhna,” ceuk tukang warung.
Gingin ukur seuri. Aki Jaya, Atus, Asmita nyarokot cangkir nu geus dieusian cai tina kendi ku Gingin. Suruput diarinum lalaunan. Karasa tikoro jeung beuteungna haneut. Rurat-reret neangan lalawuh. Tukang warung hideng mangmukaankeun tetenong. Unggal tetenong, eusina beda. Ngan aya hiji deui nu teu dibukakeun teh.