Network
Carita pantun karamat
Carita pantun anu dikaramatkeun ku juru pantun, ceuk Jakob Sumarjo dina buku Simbol-Simbol Artepak Budaya Sunda, nyaéta “Lutung Kasarung, Ciung wanara, Mundinglaya jeung Nyai Sumur Bandung”.
Patali jeung éta, henteu sakabéh juru pantun ludeung mantunkeun, anapon anu wani mintonkeun, leuwih ti heula kudu tirakat atawa meresihan diri dina sagala rereged hirup, jeung salila mantun kudu manteng ngadunga ka Nu Maha Kawasa.
Seni pantun dipintonkeun dina acara ngaruat lembur, ngaruat ngadegkeun imah, numbal tempat, ampih paré, nginebkeun, wuku taun, sérén taun, salametan 40 poé anu geus ngalahirkeun, ngawinkeun, jeung nyunatan.
Baca Juga: Pameran Seni Rupa Anak jeung Difabel dina Kagiatan Art Braga #2
Saméméh ngagelar seni pantun, leuwih tiheula juru pantun nyiapkeun sasajén, kayaning parupuyan, pangradinan (alat-alat keur hias diri jeung dangdan), Parawanten (kadaharan) jeung panyinglar (daun caringin, tiwu, jeung hanjuang).
Mantun téh teu sabrongnrong. Sasajén anu kudu disiapkeun sarupaning kupat leupeut tangtang angin, cau raja bulu sasikat, endog, béas, duit kencring, bakakak, congcot, surutu, kopi pait, kopi manis, jeung rurujakan.
Eta téh lamun keur ti nu hajat nyunatan, kaasup nanggap dadakan. Raracik keur kaperluan ngaruat nu kudu disuguhkeun nyaéta cobék hayam atah, cai ti tujuh muara atawa sungapan, haur konéng jeung hanjuang.
Sanggeus sagala nyampak, kakara mantun, dipitembeyan ku Rajah bubuka, kalawan dipungkas ku rajah pamunah.*** (Diropea tina makalah jenatna Nana Munajat Dahlan)
