Baca Juga: Kabayan Ngalanglang Jaman (27): Nagri nu Pinuh ku Pepedut Getih
Jep baé saréréa jempé.
“Dulur-dulur,” ceuk Kreon deui. “Anu penting mah lain sual kumaha carana, tapi…”
“Teu bisa kitu!” témpas salasaurang sesepuh.
“Enya, teu bisa kitu! Da tetep baé urang kudu nyaho kumaha cara ngungkulan ieu masalah. Éta nu penting mah!” témpas nu séjénna.
“Ké heula… ké heula… maksud kami mah…”
“Bisa wé nyebutkeun teu penting. Kapan ceuk andika gé tadi, ieu musibat téh mun teu gancang-gancang diungkulan bakal ngancurkeun nagri urang. Bener teu, Lur?” omong salasaurang gegedén ménta kamandang ti nu séjén.
“Bener.”
“Bener!”
“Enya, bener tah!”