Network
Dina éta gempungan, Panembahan Ratu nepikeun sikepna: seja nyerahkeun atawa nalak Harisbaya. Ngan tangtu wae Panembahan Ratu teu kitu wae nyerahkeun Harisbaya.
Panembahan Ratu ménta ka Angkawijaya, surat talak Harisbaya ditukeuran ku wilayah Sindangkasih (Majalengka). Lamun Angkawijaya nolak, Cirebon bakal ngarurug Sumedanglarang, rék nyangkalak Angkawijaya sarta bakal dihukum di Cirebon.
Panembahan Ratu ngirimkeun utusanana ka Sumedanglarang. Lima urang, hiji di antarana lebé (amil), mawa surat talak nu rek dipasrahkeun ka Harisbaya.
Panembahan Ratu miangkeun prajuritna sarebu urang, dipingpin ku Jagasatru, ka deukeut tapel wates. Aya béja tuntutanana ditolak, prajuritna diparentah nyerbu Sumedanglarang.
Baca Juga: Tahu Bungkeng, Salasahiji Panaratas Industri Tahu Sumedang
Waktu utusan Cirebon cunduk ka karaton Kutamaya, kabeneran Angkawijaya keur ngariung jeung parapinisepuh katut para pajabat karajaan.
Sémah ditarima kalayan soméah sarta dipernahkeun hadé pisan. Harita kénéh, utusan Cirebon ditanya naon maksud jeung tujuanana.
Sabada lebé utusan Cirebon nyaritakeun kaputusan jeung tanjakan Panembahan Ratu, Angkawijaya ngahuleng. Ceuk pamikirna, mun teu mikeun Sindangkasih pasti bakal perang.
Nu ngaranna perang tangtu ngabalukarkeun karusakan jeung bakal aya korban, leuheung mun unggul, mun éléh rugina manglipet-lipet.
Komo deuih jumlah prajurit Sumedanglarang harita moal leuwih ti dua ratus urang, ari pasukan Cirebon réana aya kana dua rébu urangna.
